اس اس دی یک حافظه حالت جامد، یک تخته مدار و تعدادی تراشه حافظه است که روی آن سوار شده‌اند. در کنار آن‌ها، یک رابط  In/Out نیز وجود دارد که یا از نوع SATA یا PCLe بوده و با دریافت نیروی لازم، اطلاعات را انتقال می‌دهد.

برخلاف انواع هارد دیسک در اس اس دی خبری از اجزای متحرک مثل بازوی حامل هد خواندن/نوشتن، یا  صفحه مغناطیسی چرخنده نیست و در واقع هیچ قطعه‌ای در آن حرکت نمی‌کند.اکثر انواع SSD به جای این قطعات، از تراشه‌های فلش‌مموری NAND استفاده می‌کنند که از لحاظ فیزیکی ثابت بوده و می‌تواند چندین سال عمر کند.

مزایا:

1)استفاده از انرژی کمتر: سازندگان HDD وقتی می‌خواهند فضای ذخیره‌سازی زیاد کنند، دو راه دارند که یکی از آنها افزایش تعداد صفحات HDD است. این کار سبب می‌شود که با چرخش سریع این صفحه‌ها گرمای بیشتری نیز تولید شود. از طرف دیگر ما می‌دانیم که در درایو‌های SSD خبری از صفحه و بازو و … نیست پس نیازی به انرژی مکانیکی نیست و بنابراین گرما و انرژی کمتری تولید می‌شود.

2)بدون صدا بودن: چون حافظه SSD دارای صفحه‌های مغناطیسی نیست باعث می‌شود که کاملاً بدون صدا کار کنند.

3)سریع‌تر بودن: SSD نسبت به HDD دسترسی سریع به اطلاعات دارند برای همین ذاتاً سریع‌تر از HDD هستند.

معایب:

1)عدم بازیابی اطلاعات: وقتی HDD از کار می‌افتد، کارشناس‌ها می‌توانند حداقل مقداری از اطلاعات را به راحتی برگردانند ولی این کار در SSD کمی سخت تر و دشوارتر است.

2)عمر مفید: عمر مفید SSD‌ نسبت به HDD کمتر است.

3)ظرفیت: حافظه‌های SSD ظرفیت محدودتری دارند ولی این محدودیت در آینده نزدیک حل می‌شود.